^{Start 02 oktober}

<sup>Het is al meer dan een maand geleden dat ik mijn werkperiode bij Productiehuis Plaatsmaken ben gestart. Met een vooropgezet plan, dat ik voor de aanvraag bij het Mondriaan Fonds heb geschreven, ben ik daar in de doka aan de slag gegaan.  Met het idee de foto’s zelf af te drukken kan ik voor het eerst groter werk maken zonder de authenticiteit van het beeld te verliezen.


De basis van mijn onderzoek is 67 oude negatieven die ik ooit gevonden heb op een rommelmarkt. Ik heb ze wel eens ingescand, maar bij het proces van het afdrukken komen de beelden veel meer tot leven. De eerste week heb ik voornamelijk kennis gemaakt met de beelden. Ik was echt onder de indruk van de goede kwaliteit van de negatieven, de scherpte en composities.  Door het zelf afdrukken in de doka, kreeg ik meer binding met het materiaal en de onderwerpen hierin. In mijn eerdere werken hield ik me totaal niet bezig met de mensen in de foto, maar doordat ik nu tot in de korrels van de beelden kon kijken was ik meer geneigd om deze heel te laten.


Maar ik zet mijn plan door. Zoals bij al mijn werken is mijn intuïtie het startpunt van het proces. Ik ben begonnen met de beelden die me aanspraken en volgens plan ben ik gaan experimenteren in doka. Tegelijkertijd moest ik mijzelf bekwamen in de technische aspecten van analoog afdrukken. Kunstenaar Carel Lanters heeft mij in de eerste week een opfriscursus gegeven in de doka en maar toch kwam ik gaander weg genoeg problemen tegen… Gelukkig bestaat het internet.


Gevouwen/ gesneden fotopapier
De weken daarop heb ik me voornamelijk bezig gehouden met het belichten van gevouwen/ gesneden fotopapier. Ik was op zoek naar vervreemding in de ruimtelijkheid en wat dat doet met het verhaal van het beeld.Het ene experiment was meer geslaagd dan het ander, met deze, en het werken in de doka, kwamen ook meer vragen naar boven. De vraag “wat is fotografie?” was een van de belangrijkste voor mij.
Met deze vraag ben ik beelden op een nieuwe manier gaan benaderen. Als een tijdsreiziger kijk ik door de ogen van de fotograaf. Hiermee wil ik het “kijken" van een beeld benadrukken en de schoonheid van de beelden naar voren halen.
Ik ga de komende tijd verder met het kijken en op zoek naar de vervreemding. Ik hoop zo een punt te bereiken waar de vervreemding van de ruimtelijkheid en het veranderen van de kadering samen komen.


Cyanotype
Het experiment met cynaotype in de doka is toch anders verlopen dan ik gehoopt had. Het idee was om een UV licht te gebruiken in de vergroter. Ik heb het met drie verschillende UV lampen geprobeerd. Bij de laatste poging, met een belichtingstijd van 5 uur, kwam er slechts een schim van het afbeeldingskader naar boven. De lampen die ik had gekocht waren helaas niet krachtig genoeg of misschien gewoon niet geschikt voor de vergroter. Het is wel degelijk mogelijk want online kwam ik een filmpje tegen waarin een meneer een eigen lichtbron gemaakt had van LED licht en deze geplaatst had waar normaal de condenslenzen zitten. Alleen ben ik niet handig genoeg om dit zelf ook te bouwen. Daarom heb ik besloten een aantal negatieven in te scannen en die uit te printen op een transparant sheet wat ik, samen met lichtgevoelige stof, ga belichten in de zeefdrukwerkplaats, aangezien daar een krachtige UV lamp staat die gebruikt wordt om de zeefdrukramen te belichten.
Ik ben heel erg benieuwd! Wordt vervolgd...

Werkproces
Werken met een vooropgezet plan is voor mij best nieuw. Wat ik al eerder vertelde, ik werk normaal vanuit mijn intuïtie, maar door het schrijven van de aanvraag onstond deze keer de planmatige aanpak. Door de discipline van het werken op gezette tijden in de doka moest ik van tevoren goed nadenken wat ik op een dag wil doen.  Het intuïtieve gedeelte van het proces komt nu meestal pas na het werken. Wellicht komt er later meer balans in. Als laatste: ook het beschrijven van mijn proces in mijn blogposts en via de nieuwsbrief is voor mij nieuw. Wel merk ik, gelukkig, dat het mij steeds makkelijker afgaat.</sup>

_{Maar ik geloof dat het wel mooi gaat worden."}